زیست تخریب پذیری ورق استیل

مقدمه:

پایداری و تأثیرات زیست محیطی همچنان به عنوان عوامل پیشرو و محرک در هر صنعت در قرن بیست و یکم ادامه دارد. همین امر در مورد تولید ورق استیل نیز صادق است، زیرا شرکت‌ها و سازمان‌های بیشتری به تأثیر موادی که در تولید استفاده می‌کنند، توجه دارند. ورق استیل، آلیاژی همه کاره و پرمصرف است که سؤالاتی را در مورد اعتبار پایداری آن ایجاد می کند. در این مقاله فاکتورهای اصلی برای درک اینکه واقعاً ورق استیل چقدر پایدار است، مورد توجه قرار گرفته است. این موضوع یک مساله ضروری در تمام سیستم های خانگی و صنعتی است که باید به طور دقیق در نظر گرفته شود.

آشنایی با ورق استیل:

ابتدا لازم است بدانیم ورق استیل چیست و چگونه تولید می شود. ورق استیل آلیاژی است بر پایه آهن که حاوی حداقل 10.5 درصد کروم است که یک لایه محافظ روی سطح آن تشکیل می دهد. این لایه که به عنوان اکسید کروم شناخته می شود، به ورق استیل مقاومت در برابر خوردگی خوبی می بخشد و آن را برای کاربردهای مختلف، از لوازم آشپزخانه و مصالح ساختمانی گرفته تا ابزار پزشکی و حمل و نقل، مناسب می کند. بسته به گرید ورق استیل، ممکن است مواد دیگری در آن وجود داشته باشد. اینها می توانند کربن، نیکل، تیتانیوم، آلومینیوم و مولیبدن باشند. این عناصر، در میان سایرین، معمولاً حدود 1٪ از ساختار کلی را تشکیل می دهند. عناصر فوق ترکیب می شوند تا فلزی مقاوم در برابر خوردگی، غیر واکنشی، بادوام و قابل بازیافت ایجاد کنند. ورق استیل در تمام میله‌ها، آشپزخانه‌ها، بیمارستان‌ها و سایر محیط‌ها یافت می‌شود، زیرا به راحتی تمیز و استریل می‌شود و برای استفاده مجدد و مکرر مناسب است.

فرآیند تولید ورق استیل:

دو روش اصلی برای تولید ورق استیل وجود دارد:

-    از مواد اولیه مبتنی بر سنگ آهن.
-    از مواد بازیافتی.
تولید ورق استیل از سنگ آهن شامل مراحل مختلفی نظیر استخراج مواد خام، ذوب، پالایش و شکل دهی است. استخراج مواد خام، مانند سنگ آهن، کروم، نیکل و سایر عناصر، به دلیل مصرف انرژی و کاهش منابع، اثرات مخرب زیست محیطی دارد. با این حال، صنعت ورق استیل پیشرفت قابل توجهی در کاهش ردپای زیست محیطی خود داشته است و طبق اعلام انجمن بین المللی فولاد ضد زنگ در سال 2018، حدود 80 درصد ورق استیل جدید از ضایعات و الکتریسیته (فرآیندی که می تواند کاملاً بدون سوخت فسیلی باشد) ساخته شده است.
فن‌آوری‌هایی مانند کوره‌های کارآمد انرژی، بازیافت گازهای فرآیندی و سیستم‌های بازیابی گرمای زباله برای به حداقل رساندن مصرف انرژی و انتشار گازهای گلخانه‌ای به کار گرفته شده‌اند. آنچه زمانی ضایعات بود، مانند سرباره مذاب، اکنون توسط صنعت ساختمان به آسفالت جاده ها تبدیل شده است.

دوام ورق استیل:

همانطور که در بخش آشنایی با ورق استیل ذکر شد، یکی از ویژگی های قابل توجه ورق استیل دوام استثنایی آن است. محصولات فولادی ضد زنگ دارای چرخه عمر طولانی هستند و می توانند در شرایط سخت بدون خوردگی مقاومت کنند که نیاز به تعویض مکرر را کاهش می دهد. طول عمر محصول اولین قدم قدرتمند برای بهبود پایداری تجاری است. علاوه بر این، ورق استیل در برابر سایش و پارگی بسیار مقاوم است و آن را به یک انتخاب پایدار برای کاربردهایی که نیاز به طول عمر دارند، مانند زیرساخت‌های ساختمانی یا ظروف آشپزخانه تبدیل می‌کند.

قابلیت بازیافت ورق استیل:

قابلیت بازیافت ورق استیل یک مزیت قابل توجه از نظر پایداری است. ورق استیل 100% قابل بازیافت است، به این معنی که می توان آن را به طور مکرر بدون از دست دادن خواص یا کیفیت ذاتی خود بازیافت کرد. در پایان چرخه عمر یک محصول، ورق استیل را می توان جمع آوری، دسته بندی و ذوب کرد تا محصولات جدید از جنس فولاد ضد زنگ تولید شود. به طور کل ورق استیل بی نهایت قابل بازیافت است، بنابراین تقاضا برای مواد اولیه و مصرف انرژی را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد، در واقع مقدار بسیار کمی از ورق استیل در محل دفن زباله یا در محیط دور ریخته می شود.

تاثیرات زیست محیطی ورق استیل:

در حالی که تولید ورق استیل از مواد خام پیامدهای زیست محیطی خود را دارد، ورق استیل تولید شده با استفاده از ضایعات فلزی مطمئناً می تواند دوستدار محیط زیست در نظر گرفته شود. استخراج مواد خام، به ویژه معدن، می تواند به تخریب زیستگاه، آلودگی آب، تخریب خاک و تولید گازهای گلخانه ای کمک کند.
با این حال، شایان ذکر است که صنعت ورق استیل اقدامات قابل توجهی را برای کاهش این اثرات از طریق استفاده مجدد از مواد زائد و فیلتر کردن و استفاده مجدد از آب در این فرآیند انجام داده است، در حال حاضر 80 درصد ورق استیل تولید شده از محصولات بازیافتی است.

زیست تخریب پذیری ورق استیل:

اگرچه ورق استیل 100٪ قابل بازیافت است، اما زیست تخریب پذیر نیست. ورق استیل برای مقاومت در برابر آزمایش زمان ساخته شده است و به حال خود رها شده است. این آلیاژ می تواند صدها و هزاران سال دوام بیاورد، به همین دلیل است که بازیافت آن اهمیت دارد.

گردآورنده: سید رحیم کیاحسینی